توبه زناکاران (قرآن)

---

آثار توبه زناکاران با توجه به آیات قرآن عبارتند از:

۱ - تبدیل سیئات به حسنات

---

تبديل بديها به نيكيها از سوى خداوند، در پى توبه و ایمان زناكار:
«... وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ‌ ... فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ‌ ...؛ ... و زنا نمى كنند؛ و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد! مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند ... كه خداوند سيئات آنان را به حسنات مبدّل مى‌كند....»

۲ - رحمت الهی

---

بهره‌مندى از رحمت الهی، از آثار توبه زناکار:
«... وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً إِلَّا مَنْ تابَ‌ ... وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً؛ ... و زنا نمى كنند؛ و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد! مگر كسانى كه توبه كنند ... و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است.»

۳ - آمرزش الهی

---

برخوردارى از آمرزش الهی، از آثار توبه زناكار:
«... وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً إِلَّا مَنْ تابَ‌ ... وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً؛ ... و زنا نمى كنند؛ و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد! مگر كسانى كه توبه كنند ... خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است.»

۴ - احکام فقهی توبه زناکار

---

زنا که از گناهان بزرگ است موجب وجوب حد می‌شود. همچنین در مواردی سبب حرمت ابدی می‌گردد.

۴.۱ - سقوط حد زنا با توبه

امام خمینی در تحریرالوسیله درباره اثر توبه شخصی که زنا کرده است می‌نویسد: «یسقط الحدّ لو تاب قبل قیام البیّنة رجماً کان او جلداً، ولا یسقط لو تاب بعده. ولیس للامام (علیه‌السّلام) ان یعفو بعد قیام البیّنة، وله العفو بعد الاقرار کما مرّ. ولو تاب قبل الاقرار سقط الحدّ.» اگر قبل از قیام بیّنه توبه نماید، حد - رجم باشد یا جلد - ساقط می‌شود. و اگر بعد از آن توبه کند ساقط نمی‌شود. و امام (علیه‌السلام) حق عفو او را بعد از قیام بیّنه ندارد ولی حق عفو بعد از اقرار را دارد، چنان که گذشت. و اگر قبل از اقرار، توبه نماید حدّ ساقط است.
بنابراین اگر مثلاً شخصی بعد از ارتکاب زنا با محارم - یعنی با خاله یا با عمّه که مادر همسرش می‌باشد - توبه‌ نماید، پس «اگر قبل از قیام بیّنه توبه کند حد شرعی ساقط می‌شود.» و زناکار «اگر بعد از گرفتاری، مدّعی توبه است، تا توبه خود را ثابت نکند، رها نمی‌شود.»

۴.۲ - بر طرف نشدن حرمت ناشی از زنا با توبه

۱- اگر زن و مردی از احکام دین، بی‌اطلاع و جاهل باشند و وقتی زن در عده طلاق رجعی است، با هم زنا کنند و بعد از انقضای مدت عده، با هم ازدواج نمایند و بعداً بفهمند که زنا در طلاق رجعی باعث حرمت می‌شود، آیا اینان باید از هم جدا شوند، درصورتی‌که هر دو بازگشت و توبه‌ نموده‌اند و فرائض دینی را انجام می‌دهند؟ همچنین اگر زنی به شوهرش بگوید: مهرم حلال و گردنم آزاد و شوهر را ترک کند، اما قبل از قرائت صیغه طلاق، زنا بدهد و بعد از طلاق و انقضای مدت عده، با مرد زانی ازدواج نماید و هر دو نیز از حرمت ابدی بی‌اطلاع باشند و در موقع ارتکاب جرم نیز جاهل باشند و بعداً نیز توبه نمایند، آیا اینان باید عقدشان را به‌هم بزنند و کانون خانوادگی خود را از هم بپاشند؟
بسمه‌تعالی، در هر دو مساله، بر یکدیگر حرام ابدی هستند و باید فوراً از هم جدا شوند و نیازی به طلاق ندارد.
۲- اگر کسی (مردی) بدون زن، با زنی بیوه که شوهر ندارد (شوهرمرده) نعوذ باللَّه از روی ناآگاهی، عمل زنا را انجام دهند و پس از آن، پشیمان شده و در درگاه خداوند رحمان و رحیم توبه‌ کنند و آن زن از قبل، فرزند دختری داشته باشد و پس از مدتی آن مرد بخواهد دختر آن زن را بگیرد و یا پس از آن مدت، دختر او را گرفته باشد، آیا مانعی دارد یا خیر؟ آیا درباره قبول توبه آن‌ها و یا برای گرفتن آن دختر باید کفاره‌ای بدهند یا خیر؟
بسمه‌تعالی، دختر کسی را که با او زنا کرده نمی‌تواند بگیرد و اگر گرفته باید از هم جدا شوند و بر یکدیگر حرام ابدی هستند.

۵ - پانویس

---